پروفسور جان گاتمن John Gottman، محقق مشهور در حوزه زوج درمانگری ادعا می کنن که بعد از چهل سال کار بر روی هزاران زوج، با دیدن پنج دقیقه از زندگی واقعی یا فیلم تعاملات یه زوج، با احتمال ۹۰ درصد، می‌تونم پیش بینی کنم که رابطه اونها به طلاق ختم خواهد شد یا خیر؟ و یا اگه زوجین رابطه شون رو به هر دلیلی ادامه ندادن، رابطه رضایت بخشی در انتظارشون خواهد بود یا خیر؟ من چکیده ای از مهمترین یافته های دکتر گاتمن در زمینه عوامل مرتبط با رضایت زناشویی و عواملی که پیش بینی کننده طلاق در زوجها هستن رو براتون روایت کردم، با کمتر از سه دقیقه می تونید تحقیقات چهل ساله این محقق رو مرور کنید.
* نمک رو زخم هم نپاشید: توی این تحقیق جناب گاتمن، با بررسی ۱۳۰ زوج طی چندین سال متوجه شد که هیچ مهم نیست طرفین رابطه چه احساسی دارن، مهم اینه که نمک به زخم هم نپاشن. ایشون معتقده احساس ناخوشایند در هر رابطه انسانی می تونه وجود داشته باشه، ولی اینکه اون احساس رو تشدیدش نکنیم موضوع مهمیه. مثلا هیچ اشکالی نداره که شما نسبت به مادرشوهرتون احساس خوبی نداشته باشید، اما اگر همسرتون از احساس شما نسبت به مادرش آگاهه و موقع تولد ایشون، کادوی به مراتب ارزشمندتر از کادویی که برای تولد شما داده، برای اون بزرگوار می گیره، یعنی رابطه شما اوضاع خوبی نداره رفیق.
* ابراز خشم همیشه بد نیست: بر خلاف باور عموم، ابراز خشم در رابطه، پیش بینی کننده طلاق نیست. در واقع گاتمن بیان میکنه که اتفاقا زوجینی که خشمشون نسبت به همدیگه رو ابراز میکنند در بلندمدت رضایت زناشویی بالاتری دارن، چرا؟ چون بعد از یه مدت خط قرمزهای همدیگه رو یاد میگیرن و سعی میکنن از اونها تخطی نکنن.
از نظر ایشون اون چیزهایی که ویرانگر رابطه زناشویی هستن این چهارتا فاکتوره: ۱) عیب جویی ۲) تحقیر ۳) گارد گرفتن ۴) قهر و اجتناب از گفتگو
* دعوای نتیجه‌بخش، خیلی هم خوبه: گاتمن تو این تحقیق دید وجود تعارض، اختلاف نظر و جر و بحث بین زن و شوهرها اصلا مهم نیست. بذارید دقیقتر بگم، اینکه شما با همسرت چقدر دعوا و جر و بحث میکنی اصلا مهم نیست. اینکه از اون بحث ها قراره چه نتایجی حاصل بشه مهمه. اگه قراره ته دعوا اصولی تدوین بشه و تصمیماتی اتخاذ بشه، خب خیلی هم خوبه ولی اگه قراره فقط آبا و اجداد همدیگه رو جلوی چشم هم بیارید و مرده‌هاتون رو از تو قبر بکشید بیرون، فاتحه رابطه‌تون خونده‌س.
* تو رابطه سالم، به وفور شوخی و مسخره‌بازی هست: شوخ طبعی، ابراز احساسات، ابراز علاقه، تایید همدیگه، ارتباط فیزیکی، مسخره‌بازی و لبخند زدن، همه و همه، می تونه حال بد رابطه رو خنثی کنه. تو زوج های سالم، از این دست رفتارها زیاد دیده میشه.
* تو رابطه سالم، حال خوب و بد، تواما وجود دارن: در این تحقیق باثبات‌ترین روابط زناشویی اونهایی بودن که میزان متعادلی از هیجان های مثبت و منفی در رابطه‌شون در جریان بوده. یعنی اگر در روابط‌تون همیشه خوشحال یا همیشه ناراحت باشید، یعنی یه جای کار می‌لنگه. پس زوج های باحال اونایی هستن که خوشحالی و ناراحتی در رابطه‌شون دائما جاشون رو با همدیگه عوض میکنه. گاتمن یه فرمول بامزه ای در این خصوص داره، میگه نسبت حال خوب به حال بد در روابط سالم پنج به یکه ولی در روابط بی‌ثبات، این نسبت هشت دهم به یکه.
* خانوم ها ما مردها رو دریابید لطفا: در اون ۱۳۵ زوجی که طی زمان بررسی‌شون کرده بودن دیدن تو ازدواج های موفق، عموما خانومها در برگرداندن اوضاع به شرایط عادی پیشقدم بودن و زنها بودن که میتونستن احساسات شدید همسرانشون رو تسکین بدن. دم خانوم ها گرم واقعا…
دلیل این ماجرا هم اینه که آقایون نسبت به خانوم ها، توان فیزیولوژیکی کمتری برای تحمل آشفتگی و استرس در روابط زناشویی‌شون دارن.
